Za każdym razem mi powtarzają. Nie bój się, to proste, nic nie boli. Moje myśli ciągle trafiają do ich słów. Upadam. Dalej je biorę. Ciągle i ciągle. Nie mogę przestać. Lecz jednak mamo, tato jestem już dorosła. Ale wy i tak nie zrozumiecie. Za dużo czerni we mnie. Źle się dzieje w moim świecie. Znowu, znowu, znowu. Przyszli po mnie. Po raz kolejny przyszli po mnie żeby odebrać mi to co mam. Traktują mnie jak marionetkę. A ja nie potrafię się już im sprzeciwić, nie mogę uciec, nie mam jak. Czy powrót do normalności jest możliwy? Zdecydowanie nie. Lęk powrócił. Jestem ja z nim, już bez was. Sama, samotna, bezsilna. Ich głosy mieszają mi w głowie. Mam ochotę krzyczeć. Ale nie, nie zrobię tego. Bo podołam.
http://www.youtube.com/watch?v=PK4ZbRCGikA
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz