Odejście

Muszę na chwilę odejść... oderwać się od rzeczywistości... przepraszam. Obiecuję wrócę... kiedyś.

http://www.youtube.com/watch?v=WGVuQhDAhRw

Zbędność

Tak łatwo zmienić o kimś zdanie. Jeden zbędny ruch, jedno słowo. Czasem nie zdajemy sobie sprawy jak szybko potrafimy kogoś zranić. Ale po cóż mamy się starać, jeżeli mamy stać się nieszczęśliwi? Za bardzo staramy się dobra innych. Lepiej stać się egoistą i dojść do pełni szczęścia następnie innym pomagać niż starać się uszczęśliwić innych pozostając nieszczęśliwym... na zawsze.

http://www.youtube.com/watch?v=B1zCN0YhW1s

Starania

Starajcie się wmawiać jak to jest dobrze, starajcie się wmawiać jak to kochacie. Przecież to nic nie zmieni. Może słowa przerodzicie w czyny? Nie potrzeba tracić czasu. Po prostu... zniknijcie. Samotność podobno czasem pomaga. Strach nie pozwala na żaden ruch. Nic już się nie da zrobić?

http://www.youtube.com/watch?v=OPzgl2C7cZY

Gnicie

Tak bardzo lubimy mieszać komuś w głowie. Wciąż to robimy... w kółko i w kółko. A kiedy upadniemy nikt nie pomoże nam już wstać. Trochę jak z jabłkiem. Zawsze dojrzewa na drzewie. Rośnie, nabiera koloru, smaku. Aż w końcu spada... ale nikt go już nie podnosi... gnije... umiera.

http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=rm_uXWO_iDI&NR=1

Mętlik

Nienawidzimy kogoś ranić a wciąż to robimy. Jedno trudne słowo "przepraszam", ale znaczy tak wiele. Jednakże po wielokrotnych powtarzaniach staje się to nudne i bez znaczenia. Chcę cofnąć kilka swoich czynów... może właśnie wtedy byłabym szczęśliwa... bylibyśmy szczęśliwi... bylibyście szczęśliwi. Maj... mógł być tak pięknym miesiącem. Pragnę wrócić do niego i ponownie powtórzyć czyn. Czyn który zmienił moje życie. A raczej dalej zmienia. Już nic nie wiem. Wciąż i wciąż krążę, lecz nie wiem cóż mam uczynić. Komu zaufać, komu wybaczyć, a kogo przeprosić. Prościej jest od tego uciec, ale mętlik nie pozwala choć nakłania. Tak bardzo proszę o pomoc. Nie potrafię już wykonać kroku. Dziękuję, przepraszam, ale już... nie wiem.

http://www.youtube.com/watch?v=kP5PqJpk5lQ

''(..) Co ja tu piszę...?''

Wszyscy kłamiemy... Od zawsze. Komuś mogłoby się wydawać, że jest najbardziej szczerą osobą na świecie, ale i tak kłamie. Oszukując siebie, Ciebie, jego, ją, wszystkich. ''Jest dobrze, nic mi nie jest''...
Kiedy włożysz choćby jeden, najmniejszy palec do rynsztoku kłamstw ta zaraza na Ciebie przejdzie, będzie się rozłazić po Twoim ciele. Możesz to oczywiście myć, czyścić, strzepywać z ubrań, ale zawsze coś pozostanie. Nie pozwól, żeby doszło do mózgu.
Niektóre mózgi już umierają. Nie potrafią wypowiedzieć ani jednego zdania bez kłamstwa... Niestety. Żyjemy z nimi. Musimy.. Może jest wtedy łatwiej?
Ale chyba o to chodzi w życiu, żeby było trochę trudno, co nie? Jest tak? Czy nie? Odpowiedz mi... No tak.. Musimy się domyślać.

Kiedy kłamiemy schodzimy niżej i niżej. I pociągamy za tym innych. To już taki system. Łańcuch? Nie wiem... To chyba jest coś w stylu ''Pójdę na dno i pociągnę Ciebie za sobą''. Nikt nie chcę siedzieć tam sam. Na dole. W zimnej, ciemnej i cichej piwnicy.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
                                                                                                                              //J

'' Moje życie składa się z wielu lat jakby stężenia pośmiertnego, czy jak to się tam nazywa, takiej apatycznej martwicy, albo... bezruchu, bo przecież wiadomo, że to nie może być życie, i trzeba się jakoś przemęczyć przez ten koszmarny okres, trzeba jakoś przeżyć to, co inni ci zalecają jako zbieranie doświadczeń, podczas gdy człowiek i tak sobie myśli : '' To mnie właściwie kompletnie nie interesuje''. Co ja tu piszę...?''

Puste pudełko

Gdy próbuję spojrzeć w przeszłość, gdy poszukuję tego co płacz wzbudza we mnie, czuję się szczęśliwsza. Odnajduję nieomylnie to, czego nikt nie był mi w stanie dać. Potrzebuję tego teraz.... nie wiem czy zdołam radę to osiągnąć. Puste pudełko, puste serce, które trzeba zapełnić. Czy los mi na to pozwoli? Czy jeszcze raz da mi szansę? Już tą ostatnią....

Gość.

Nic

Tak łatwo oszukać organizm. Ciało pokazuje jak to się cieszy a podświadomość wariuje. Powoli wierzy w tak beznadziejną rzecz. Może to zwykła radość, może udawanie... nie wiem. Znów nic nie wiem.

http://www.youtube.com/watch?v=2qea3lLr5qQ

Droga

Dobrze, źle, dobrze, źle. Wciąż wszystko się zmienia. Humor, nastawienie do życia. Idziemy na przód, podobno ku  lepszemu... ku szczęściu. Ale jak ono wygląda... tego jeszcze nie wiem.

https://www.youtube.com/watch?v=9Dq9q6afIP8

Odrobina

Najwyższy czas poznać to piękno kryjące się w nas. Odrobinę szczęścia wyciągnąć na zewnątrz, pokażmy światu, że też umiemy się cieszyć z małych rzeczy. Jedne krok w przód a nie będziemy chcieli się zatrzymać. Na dzień dzisiejszy wychodzimy z wykopanej dziury. Czas na odrobinę radości w naszym życiu.

http://www.youtube.com/watch?v=6YZlFdTIdzM

Minuty

Zagubiona w labiryncie swych myśli. Wciąż błądzę i błądzę. Skręt w lewo, w prawo... ślepa uliczka. Jakakolwiek podjęta decyzja coraz bardziej kopie dół, w którym w końcu wylądujemy. Najwyższy czas rozbić ten mur dzielący nas od wyjścia... lecz potrzeba do tego siły. Brak jej. Więcej motywacji, więcej chęci... więcej czasu. Z minuty na minute jest go coraz mniej. Powoli odchodzimy... coraz bliżej.

http://www.youtube.com/watch?v=ManyDSIC8fQ

Rana

Robią dobrze, ale nie chcą pomocy. Człowiekowi łatwiej jest dać coś od siebie niż uzyskać. Niewielu z Was zna sytuacje. Ja jej nie rozumiem. Czemu osoby wiedzące co się dzieje najbardziej z wszystkich to rozumieją. Nie znacie tego uczucia, nie wszyscy. Potrzeba czasu, żeby powstała rana... jednak pozostają blizny. Za każdym spojrzeniem przypomina nam się najgorsze. Czemu nie pomożecie? Robicie pod górkę. Kradniecie rzeczy które pomagają... były jedyną otuchą a je zabieracie. Kolejne dodatkowe substancje pomagające. Uzależnienie? Nie sądzę. To zwykła pomoc nieludzka.

http://www.youtube.com/watch?v=l8QHl9s9wuI

Ona...

Człowiek wyjątkowy, choć specyficzny, dość kochany, choć jednak... no właśnie. Cały czas starasz się istnieć, pomagać, być, chociaż nie zawsze dostajesz to co oczekujesz, później przestajesz oczekiwać, rozumiesz już, że przecież nie musisz być, że robisz to tylko dlatego, że chcesz i nie masz prawa niczego oczekiwać, później już zaczyna Ci się to podobać, nawet już nie boli, choć nieraz powinno. Robisz by pomóc, by sprawić sobie przyjemność, satysfakcję czy po prostu żeby poczuć się potrzebą ? Sama już nie wiem, może wszystko na raz, może to tylko zwykły egoizm, może próba odkupienia, bycia dobrym człowiekiem. Tyle co wiem, to tylko to, że chcę i że będę, dopóki tylko mi na to pozwolą, teraz własnie po to żyję, w tym widzę sens, czuję się lepiej. Pytanie jak będzie jak tego zabraknie, tego jeszcze nie wiem i nawet trudno sobie to wyobrazić. Na razie zostanę, nieraz siostrą, nieraz obcą osobą. Wszystko płynie dalej, ja dryfuję, próbuję wiosłować, choć nie mam wioseł, nieraz tylko uda mi się wyciągnąć dłoń i pchnąć to dalej...


gościnnie xoxoxo

Ludzie

Bo na świecie istnieją ludzie, którzy chcą nam pomóc i wierzą w nas. Właśnie takich musimy kochać. Przestańmy być fałszywi i pokochajmy to co nas otacza.

http://www.youtube.com/watch?v=D6992rsATMA